Musika Ikaskuntzaren Teoria oso teoria landua da, eta hemen zertzelada batzuk agertzen dira. Musika Ikaskuntzaren Teoria musika nola ikasten dugun jakiteko ezagutza oinarri bat da. Edwin Gordon musikari, pedagogo eta ikerlari estatubatuarrak sortu zuen. Berak antzekotasun handiak ikusten ditu haurrek ama-hizkuntza ikasteko duten moduaren eta musika ikastekoaren artean. Edwin Gordonek ikasleei musika-gaitasunak ahalik eta gehien garatzen laguntzeko tresnak proposatzen ditu. Gordonek beste pedagogo handi batzuekin duen aldea da, arreta jartzen duela haurrek nola ikasten duten; eta hortik aurrera, ikaskuntzaren sekuentziazioa proposatzen du, garunak musika hautematen eta ikasten duen moduaren arabera. Musika entzumen- eta interpretazio-artea da, eta, beraz, belarritik ikasi behar da, baita barne-egituraren jasotze intuitibotik ere, ahozko hizkerarekin egiten dugun bezala. Entzutea oso garrantzitsua da umearen barruan musika-hiztegia eraikitzeko, etorkizuneko Audiation izenekoaren oinarria izango dena.
Musikako hiztegi hau tonalitate eta modu ezberdinetan abesten den kantu-kopuru handi batez eta chant izenekoez (ahots-espresiodun errezitatu erritmikoak) osatuko da. Hori litzateke testuingurua. Abestien testuingurutik, tonu-patroiak aterako genituzke. Tonu-patroiak bi eta lau nota bitarteko multzo txikiak dira, erritmorik gabeak, tonu-funtzio berekoak (tonikoa, dominantea eta abar). Chants-en testuingurutik (metrika bitarra, hirutarra, irregular bikoitiarra, irregular bakoitiarra) patroi erritmikoak aterako genituzke. Gordonek nota eta erritmoa konbinatzen direnean, patroi melodikoez hitz egiten du.
Era berean, mugimendua lantzen du, inguruko espazioan mugitzeko eta sentitzeko era desberdinak; eta hori oso garrantzitsua da musikaren, adierazpenaren eta erritmoaren jarioa ulertzeko. Horretarako, Rudolf Laban koreografoak garatu zuen lanetik ateratako mugimendu-jarduerak erabiltzen dira; izan ere, bizkortasuna, pisua eta arintasuna, espazioa eta denbora bezalako dimentsioan hartzen dituzte.